از سالیان دور تا امروز، قیسی زردآلو آفتابی با اعتقادی سخت، به روش طبیعی تر تولید می شود، یعنی زیر آفتاب با هیچ ماده کمک کننده ای پهن می گردد و به مرور زمان خشک می گردد که در نهایت رنگ سیاه گونه ای دارد. در کارخانه ها به کمک دستگاه ها انواع قیسی خوب و بد جدا می شود و با بسته بندی در چرخه نهایی فروش قرار می گیرد.
از جمله میوه خشک هایی که اصالت ایرانی دارد، قیسی زردآلو می باشد که خوشبختانه چرخه تولید انبوه آن شامل ارقام مختلفی هست. تعریف یک به یک انواع قیسی در حالت کلی چنین است که با تفاوت شیوه های فرآوری، شاهد انواع رقم های قیسی می باشیم که تمام انواع آنها مقوی و وجهه مصرف شان برای عموم بسیار بافایده است.
پیشینه فرآوری قیسی در ایران در نتیجه تولید با روش سنتی آغاز به کار کرد که در همان سال های ابتدایی رقم قیسی آفتابی بسیار مورد توجه بود و به مرور با پیشرفت علم ترکیب بهره گیری از مواد مخصوصی همچون گوگرد و تیزاب عمومیت یافت. امروزه قدمت تولید قیسی آفتابی بیشتر از تمام رقم هاست و از ابتدا جهت ماندگاری زردآلو برای فصل های سرد سال، آن را زیر نور آفتاب خشک می کردند تا در نهایت به شکل قیسی و برگه زردآلو در همه ماه ها مصرف کنند. سال هاست که تولید قیسی شکل صنعتی به خود گرفته و کارخانه ها بخش اعظمی از ظرفیت تولید انبوه را با کمک علم و دستگاهها به سرانجام می رسانند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.